Sa chaidreamh idir díoltóirí siopaí iascaireachta agus cuairteoirí chuig na siopaí céanna seo, is é sin, slatiascairí (san Airteagal seo beidh muid ag caint faoi imreoirí sníomh), is minic a eascraíonn an staid seo a leanas. Tagann imreoir sníomh isteach sa siopa (dála an scéil, is féidir leis seo a bheith ní hamháin ina thosaitheoirí, ach freisin ina shlatiascaire le taithí) agus iarrann sé ar an díoltóir baoite sníomh a phiocadh dó le haghaidh iascaireachta liús, cibé an bhfuil sé ina wobbler, lure, silicone, le haghaidh iascaireachta i gcoinníollacha áirithe: “mar ar an bpraghas, a deir siad, ní sheasfaidh mé! An díoltóir, ag brath ar thaithí phearsanta, nó ar roinnt fíricí eile, leis na focail: "Is é seo an chuid is mó catchy," lámha dó den sórt sin bhaoite.
Gabhann an t-iascaire í le sonas agus é lán-chinnte go bhfuil an liús iomlán “críochnaithe” anois téann sé ag iascaireacht léi ar an gcéad lá saor. Ag teacht go dtí an áit dó, ar an gcéad dul síos, tógann sé go cúramach an bhaoite míchlúiteach as an mbosca, ceangail leis an líne iascaireachta é agus déanann sé teilgthe. Is mór an t-iontas é agus an baoite ag teacht go dtí an bád folamh. Ach, gan a dhíograis a chailliúint, déanann sé an dara teilgthe, agus athuair gach rud. Déanann an tríú - nialas. Tar éis an deichiú teilgthe, tosaíonn amhras ar an slatiascaire, agus ní bhreathnaíonn an bhaoite a thuilleadh chomh tarraingteach agus chomh mealltach agus a bhí sé deich nóiméad ó shin. Bhuel, tar éis an fichiú teilgthe (do dhuine, mar gheall ar chúlchiste na foighne, is féidir leis an uimhir seo a bheith beagán níos mó), éiríonn an bhaoite seo i súile an rothlóra níos mó agus níos mó neamhshuime, "mall" agus "gan bheatha", ní féidir é a mhealladh. rud ar bith beo , ach amháin i gcás an cheannaitheora sa siopa . Agus cuma míshásta air, tógann sé an bhaoite “droch-fholláin” seo amach agus caitheann sé ar ais isteach sa bhosca é leis na focail: “Deceived”, dírithe go minic ar dhíoltóir neamhchiontach. Tar éis sin, tógann sé amach a spúnóg cruthaithe is fearr leat, nó rud éigin mar sin, agus tar éis cúpla casts gabhálacha sé iasc.
Dála an scéil, ba mhaith liom a thabhairt faoi deara go bhfuil an-bhaoite "X" is minic a casadh amach a bheith ina wobbler, ós rud é seo ar cheann de na lures is deacra i dtéarmaí beochana agus roghnú samhail ar leith. Ach níl cineálacha eile baoite díolmhaithe ó chinniúint den sórt sin.
Ar ndóigh, rinne mé cur síos beagán go híorónta ar an staid a thuairiscítear thuas, ach go ginearálta, tarlaíonn gach rud thart ar de réir an cháis seo. Agus is dóigh liom nach gá duit a bheith i d’imreoir sníomh gairmiúil in ord, ag breith ar mo chur síos, chun a thuiscint, mar riail, nach bhfuil an milleán ar an díoltóir agus ar an mbaoite i gcás den sórt sin. Mar sin, cad é an margadh? Cé atá ciontach?
I mo thuairimse, má chuireann tú an cheist seo go díreach chugat, a stór léitheoirí ar ár suíomh, ansin d'fhreagair an chuid is mó agaibh nach raibh an sreangú mar an gcéanna, nó nach raibh na coinníollacha ag teacht le bite liús maith, agus go mbeadh sé ceart go páirteach. Ach. Is dócha go n-aontóidh tú liom má deirim go bhfuil go leor rudaí idirnasctha le hiascaireacht, tagann ceann amháin ón taobh eile, is é sin, más rud é nach bhfuil coinníollacha aimsire nó cúiseanna eile nach bhfuil a fhios ach ag iasc ach amháin cinnte go bhfuil an dara ceann acu go hard. gníomhaíocht (agus tá sé seo faoi deara de ghnáth tar éis an chéad uair an chloig iascaireachta mar gheall ar easpa bites), beidh ort a bheith ag obair go crua chun teacht ar an sreangú ceart arís don bhaoite ceart. Agus má tá an leibhéal gníomhaíochta liús an-ard, ansin leis an rogha bhaoite agus an cineál sreangú, mar riail, ní gá duit a bheith go háirithe cliste (cé go bhfuil eisceachtaí anseo freisin). Mar is cuimhin leat, chuir mé deireadh leis an scéal faoi chinniúint bhrónach an bhaoite “X” trína rá go ndearna an slatiascaire, tar éis dó é a athrú le haghaidh ceann cruthaithe, an t-iasc céanna a ghabháil go luath.
Agus ní i vain, ós rud é go minic a thagann scéalta den sórt sin le baits nua go díreach: gabhtar iasc, ach le baits cruthaithe. Dá bhrí sin, creidim nach luíonn an phríomhchúis leis an sreangú ná leis an aimsir, ach cé mhéad a chreideann duine ann féin agus sa mhéid atá ceangailte ag an taobh eile den líne iascaireachta. Dála an scéil, an cheist maidir le creideamh an spinner ina bhaoite, fiú amháin más rud é Roth bioráin Sínis, i mo thuairim, gné shíceolaíoch an-tábhachtach agus suimiúil den iascaireacht sníomh, cé nach dtugtar mórán aird air.
Creideamh sa bhaoite cruthaithe
Is féidir leis an toradh breise ar an staid a bhfuil cur síos air ag an tús a bheith go hiomlán dothuartha - braitheann sé ar fad ar an duine. Ar an mbealach is fearr, déanfaidh an slatiascaire iarracht fós rud éigin a “bhriseadh” as an bhaoite ar thurais iascaireachta ina dhiaidh sin, agus cuidíonn sé seo de ghnáth. Ar an gceann is measa, caithfidh sé isteach ina bhosca é san urrann baoite nach ngabhfaidh. Seo má tá an duine neamhchoimhlinte. Seachas sin, féadfaidh sé teacht le héilimh chuig an siopa. Cad é an “urrann baoite seo nach nglacann?” - iarrann tú. Sea, thug mé faoi deara go roinneann go leor sníomhaithe, uaireanta fiú ar leibhéal fo-chomhfhiosach, a gcuid lures, go garbh, i dtrí chineál: glacann siad, glacann siad go dona, ní ghlacann siad. Agus go suimiúil, tosaíonn siad beagnach i gcónaí ag iascaireacht leo siúd a ghabháil. Ar ndóigh, níl mé ag iarraidh na hainmneacha seo a athrú go: creidim, creidim le deacracht, agus ní chreidim. Níl uaim ach do bhosca a bheith saor ó lures nach ngabhann agus nach gcreideann tú iontu, agus tá gaol an-dlúth ag baint leo go léir.
Ó mo thaithí phearsanta mar chúntóir díolacháin i siopa iascaireachta, is féidir liom a rá le cinnteacht beagnach iomlán gur féidir iasc a ghabháil le beagnach aon bhaoite a chuirtear i láthair sa siopa, fiú an ceann is measa, chomh fada agus nach bhfuil lochtanna i bhfeidhm air (an níor thit wobbler thar, rothlú an rothlóir, ach ní bhfostú, etc.). Is é an rud is mó ná an bacainn a shárú agus a chreidiúint go bhfuil an bhaoite seo in ann iasc a ghabháil, agus “squeeze” as an bhaoite seo gach rud atá in ann. Ní chiallaíonn mé gur gá duit aon bhaoite amháin a ghlacadh agus é a chaitheamh ar feadh an lae gan a bheith tuirseach agus aon úsáid. Mar sin is féidir leat snámh ó mhaidin go tráthnóna leis an domhain wobbler liús. agus díreofar na héisc ghníomhacha go léir ar na héadomhain (agus ní cás annamh é seo). Ní mór gach rud a úsáid chun na críche atá beartaithe dó, ag an am ceart, san áit cheart agus go ciallmhar. Ar ndóigh, níl aon bhaoite idéalach ann, mar sin ní féidir leat a rá i ndáiríre cé acu ceann is fearr leat i ríocht Neiptiún inniu. Sílim go bhfuil go leor daoine eolach ar chásanna nuair a, tar éis teacht chun iascaireachta agus an chuid is mó den lá ag iarraidh in vain a fháil ar an bhaoite ceart, tar éis iarracht a dhéanamh na cinn is catchy agus cruthaithe, tá tú réidh cheana féin defeat a admháil. Agus gan brath ar rud ar bith a thuilleadh, díreach ar mhaithe le suime, cuireann tú an baoite is “nár éirigh leo”, i do thuairim, nár rug tú air riamh. Agus féach – go tobann suíonn iasc síos! Ansin an dara, an tríú! I ndeireadh na dála, tá an iascaireacht a shábháil, agus níl aon teorainn le do iontas.
Anseo, is féidir leatsa, a léitheoirí daor, agóid a dhéanamh go dtagann an sampla seo salach ar a bhfuil cur síos ag tús an ailt. Ach níl sé seo go hiomlán fíor, mar i 90% de na cásanna tar éis iascaireachta den sórt sin, tosaíonn an bhaoite seo “athbheochan” i do shúile ag iascaireacht go rialta. Agus tarlaíonn sé seo go príomha toisc go raibh tú in ann a chreidiúint ar deireadh go bhfuil an bhaoite seo in ann iasc a ghabháil, ina theannta sin, ag am nuair nach bhfuil daoine eile ag gabháil. Agus más rud é roimhe sin (gan áireamh, b'fhéidir, turais iascaireachta amháin nó níos mó leis an bhaoite seo) rinne tú uasmhéid de 3-4 casts leis, anois déanfaidh tú 10-20 casta, nó fiú níos mó, agus déanfaidh tú iarracht sreangú éagsúla freisin, a thabharfaidh toradh dearfach ar deireadh thiar.
Sin cad ba mhaith liom a rá. Níl sé de dhualgas ar gach baoite iasc a ghabháil ón gcéad nóiméad den chéad iascaireacht, agus ba chóir duit a bheith réidh le haghaidh seo. Tá a chuid ama féin ag gach baoite den sórt sin, is féidir “uair Rush” a rá. Ní chiallaíonn sé seo go gcaithfidh tú d'iascaireacht Arsenal iomlán a thabhairt leat, déan 3-4 cast de gach baoite, agus leis na focail "ní hé an lá atá inniu ann do lá", cuir ar ais sa bhosca é. Is é an bealach is fearr amach ná iarracht a dhéanamh a thuiscint conas a fheidhmíonn an bhaoite níos fearr: cén doimhneacht, cén luas agus cén luas aisghabhála.
Dála an scéil, níl aon phointe níos lú tábhachta ag luas na sreangaithe in iascaireacht liús sníomh ná an cineál sreangú. Ní féidir le go leor baoite, go háirithe wobblers agus wobblers, ach cúpla luas a bheith acu ag a chruthaíonn siad na creathadh is tarraingtí d'iasc. Sin an áit a gcaithfidh tú iad a fháil. Mar a dúirt mé, is féidir leat beagnach aon bhaoite a ghabháil, is é an rud is mó ná eochair a aimsiú dó, agus baineann sé seo go díreach leis an gcreideamh céanna sa bhaoite seo.
Dála an scéil, is é an rud is suimiúla ná nach féidir le formhór mór na slatiascairí a chreidiúint go hiomlán sa bhaoite liús, fiú tar éis an bhaoite seo sna lámha mícheart a oibríonn go simplí iontais roimh a súile féin. Ar ndóigh, le feidhmíocht den sórt sin, boilsíonn an fhuil, ach ní mhaireann ardú díograis, mar riail, i bhfad, agus aistríonn an t-iascaire slatiascaire arís chuig baoite cruthaithe agus eolach dó. Go dtí an pointe go bhfaighidh sé i measc an dara ceann roinnt semblance de na chéad agus beidh sé freisin go maith ag breith ar iasc. Is gnách go mbíonn claonadh ag lucht sníomh idéalú a dhéanamh, ag claonadh i dtreo cuideachta ar leith amháin nó múnla áirithe lures. Agus faigheann gach duine, mar riail, rud éigin dá chuid féin, ar a bhfuil sé is fearr in ann a ghabháil, agus stopann sé ann. Sea, agus i gcomhráite is minic a chloiseann duine go bhfuil vibrotail de chuid cuideachta amháin nach bhfuil san iomaíocht ag duine éigin.